Piece of mind

Ντριιίνγκ...ντριιίνγκ...

- ναι.
- έλα τι κάνεις; θα πάμε για ποτό; αλλά ένα γιατί είμαι κουρασμένη και άυριο πρέπει να συναντήσω τον διευθυντή μου δε φτάνουν ολ'αυτά θα πρέπει επίσεις να πάω...
- πάμε. Αλλά για ένα! Άυριο ξυπνάω νωρίς.

Δεν θυμάμαι να έχουμε πιεί ΕΝΑ ποτό με την Α. Όλο κάτι συμβαίνει. Η έχει πολλά να πει η μαλώνουμε για το ποιά θα κεράσει τα άλλα ποτά η... η... Τι όνομα κι αυτό, Α. Όμορφο, αλλά δύσκολο όνομα. Είναι απ'αυτά που ξεχνάω. Σκέφτηκα να την φωνάζω κάπως αλλιώς, τελεία ας πούμε, για να τη βάζω στο τέλος των φράσεων της.

- για πες.
- ...; Τίποτα.
- τι λέμε; Εσύ τίποτα και'γω τα ίδια.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν ταλέντο στο να μιλάνε. Μπορούν να αρχίσουν από το τι καιρός είναι αυτός και να καταλήξουν στους απυθμένους μαλάκες, περνώντας απο κάποιες θεωρίες, εμπειρίες, τους με τόση λεπτομέρεια που νομίζεις ότι το έχεις ζήσει και'συ. Συνήθως έτσι γίνεται, μιλάει μιλάει μιλάει μιλάει το αίμα δε γίνεται νερό κλπως. Έχει πολλά να πει. Πολλές φορές σκοντάφτω στις εκφράσεις που πετάει. Τελευταία γέλασα με το κουνιούνται τ'αρχίδια μου στην ανεμόσκαλα.

- μα να μου πει αυτό ενώ ξέρει... μιλάει μιλάει μιλάει... δε βγάζεις άκρη... μιλάει μιλάει μιλάει...
- μμμ, ποιός; Ο Τάσος;
- όχι ρε ο Τάσος είναι το παιδί που μας φέρνει την αλληλογραφία πρέπει να το έχεις δει στο... μιλάει μιλάει μιλάει...
- ένα gin tonic και ένα jameson με πάγο. Και νεράκια παρακαλώ.
- μιλάει μιλάει μιλάει...

Θυμήθηκα τη φορά που σε ένα μπαρ που φύτρωσε από το πουθενά είχαμε παίξει μπουγέλο. Μπουγέλο, με καλαμάκια και τσακωθήκαμε για το που είναι καλήτερα να πάρουμε ταξί στις πέντε το προï. Όταν μεθάς, εκτός ότι φταίει για την ισορροπίας αυτό το πράγμα, εκεί πίσω, κάτω από το μυαλό, παθαίνεις σίγουρα κάτι με το νόμο της βαρύτητας. Λυγίζεις πιο έυκολα προς το έδαφος, σαν μαγνήτη που σε τραβάει. Αλλά όταν μεθάς, όλο σαχλαμάρες σκέφτεσαι.

- ρε'συ, όλη τη εβδομάδα να μ'έχουν πηδήξει στο πηγαινέλα...
- α ναι;
- ...και άσε που σε πρήζουν έχεις και τον κάθε κακομοίρη να σου λέει τη μαλακία του...
- μη τους δίνεις σημασία.
- ...δεν τους αντέχω πια, μα δε γίνετε σε μια δουλειά που...

Αααα, δουλειά. Θα πάρω δε ξέρω πόσα τηλέφωνα να συνεννοηθώ. Μου το'χα πει ότι δεν βγάζω άκρη μ'αυτούς. Ναι, όχι, δεν το θέλουμε, το θέλουμε, όχι τώρα, άυριο, τον άλλο μήνα, να μου πούνε κάτι τέλος πάντων. Τελειώνει πάντα με ένα θα σου πω. Περιμένεις και δεν έχεις καμία απάντηση. Πάλι κωλοδουλειά θα κάνω να βγάλω το ενοίκιο αυτό το μήνα. Κωλοδουλεία... καλά, υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που περπατάνε με μία πλαστική σακούλα στην εθνική, δεν ξέρω από πού. Μάλλον αυτοί κάνουν πραγματική κωλοδουλειά.

- να σου πω, πήρες τον Νίκο;
- όχι.
- μην τον αφήσεις, παρ'τον.
- ννναι. Και τι να του πω; Σας πήρα για να μην ξεχνιόμαστε;
- δε θα σε πάρουν αυτοί έχουν τόσα πολλά στο μυαλό τους...

Και'γω έχω πολλά στο μυαλό μου. Τώρα τελευταία φαντάζομαι τρύπες στο έδαφος που θα ξεχειλίσει το νερό που βράζει μέσα. Σαν κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά. Το μόνο που δε πρόκειται να ξεχειλίσει είναι το πιάτο με τις γάτοκροκέτες. Αυτή η γάτα τρώει και κοιμάτε ελεηνά. Μμμ, θα ήθελα μια μέρα να κοιμηθώ μέχρι πολύ, μα πολύ αργά. Να μην κάνω τί-πο-τα. Να μην χτυπήσει ούτε ξυπνητήρι, ούτε τηλέφωνο. Θα ήταν καλό να βάλω το τηλέφωνο στο υπνοδωμάτιο παρέα με τα ξυπνητήρι, να μη πέφτω στις πόρτες και στο καναπέ μέχρι να βρω από που κουδουνίζει. Τελευταία φορά που χτύπησε χαράματα, τι άκουσα; Μια ησυχία να ανασαίνει.

Ντριιίνγκ...ντριιίνγκ...ντριιίνγκ...

- ναιιι.
- πως είσαι;
- σκατά. Εσύ;
- και'γω.

Κατέληξα, ότι το να μπορείς να επικοινωνήσεις με οινόπνευμα στο αίμα, έχει ένα βαθμό δυσκολίας παραπάνω.