Παράλληλος κόσμος

Εκεί που περιμένω στη στάση, ένας νεαρός μου ζήταει τσιγάρο. Στρίβει, του δίνω φωτιά. Ασχολείται μ'ενα χαρτάκι στο παπούτσι του. Το 'βαζει, το 'βγαζει. Το κοιτάει, ιδρώνει. Έχει τα χέρια πρησμένα και ενα χαμένο βλέμμα.
Ανεβαίνουμε στο ίδιο τρόλει. Σε όλη τη διαδρομή μου τριγυρίζει μόνο μια σκέψη, να του πω, κόψε τη γαμημένη πρέζα, σιγά σιγά σε σκοτώνει και ένα σωρό άλλα πράγματα.
Έγραψα σ'ένα χαρτάκι και του το έδωσα λίγο πριν κατέβω.
Χαμένος στο κόσμο του.. ελπίζω να το καταλάβει.


Ξενοδοχείο στην Ομόνοια, 1998