Την πρώτη πρωτοχρονιά στην Αθήνα ήμουν με τη φίλη μου τη Μαρία Χοσέ. Πήγαμε στον Πειραιά, σε ένα καράβι με κατάρτια που είχε φτάσει το πρωί με ναύτες από την Κολομβία, έκανε το γύρο του κόσμου και είχε σταματήσει να γιορτάσει με την Κολομβιανή κοινότητα. Χορεύαμε Σάλσα, τρώγαμε ρίζι με κοκα κόλα. Χθες, έντεκα χρόνια μετά ήμουν με τη φίλη μου τη Μαρία. Πήγαμε στα Κάτω Πατήσια, στο σπίτι ενός φίλου που μόλις μετακόμισε. Το μπαλκόνι έβλεπε έναν ουρανό γεμάτο κεραίες, οι καλεσμένοι στο σαλόνι μιλούσαν για ιντερνετ. Τριγυρίζαμε τα τραπέζια με τις πατάτες, τα σουβλάκια, το κείκ με τη σάλτσα σοκολάτα. Στους δρόμους τότε όπως τώρα είδα τους μεγάλους πλαστικούς Αη Βασίληδες, κόσμος να περιμένει ταξί και ένα μεγάλο στρογγυλό φεγγάρι. Αυτά δεν αλλάζουν τελικά.